Ik werk met hart en ziel aan mijn kunstwerken. Via mijn handen denk ik na over levensvragen. Mijn kunst gaat over kwetsbaarheid en nabijheid en verbinding.
Zonder woorden
Dat is wat ik ben, voorbij de woorden
in trilling te brengen, seismograaf.
Moeten frustreert, frustratie blokkeert.
Ont- moeten is de opening naar ontmoeting.
Woorden, gevoelens, teksten of thema’s zijn de aanjagers om in een ‘ja’ modus te stappen om werk te gaan creëeren. De kunstwerken die op deze manier tot stand komen zijn een weerspiegeling van wat er in mijn geest afspeelt of wat er bij mij aangeraakt werd. Inspiratie vind ik in de gedichten van Rumi en Hafiz en in de tekst van ECIW.
Het is elke keer zo bijzonder om met een leeg wit vel te beginnen, een idee te krijgen en dan het potlood op het papier te zetten waarna een tekening ontstaat of een ontwerp voor een uit te snijden kunstwerk. Voor een papiersnijwerk moet ik lijnen en vlakken met elkaar verbinden en goed nadenken over wat weggehaald moet worden en wat mag blijven staan. Wat zo zichtbaar wordt zijn figuren en woorden uit papier gesneden. Het snijden is een handeling die met meer of minder kracht uitgevoerd wordt, afhankelijk van de dikte van het materiaal.
LEVENSVERHAAL IN WOORD EN BEELD
Klik levensverhaal (2) om het interview te lezen.
Mariëtte Woudenberg bezocht mij op mijn atelier
en schreef dit verhaal. Het werd gepubliceerd in
no7 van Elisabeth (geloof, geluk, geliefd).
Ook nu
Ik werk het liefst in stilte
Niet mijn oren laten hangen naar de regels van anderen
maar de weg naar binnen volgen.
Het gekras van een potlood,
het geknip van een schaar
is geluid van work in progress.
Ontmoeting
Jouw verhaal bracht mij in trilling.
Als ik je mijn tekening toon
reageer je emotioneel.
Herinneringen borrelen op,
hoe het voelde, de kat op schoot. Nu dit gemis.
Mijn hand gaf jouw herinnering vorm.
