Als ik ‘s nachts wakker schrik, ga ik tekenen. Deze handeling brengt me weer in contact met wie ik ben. Ik vertel ermee een kort verhaal aan mezelf. Tekenen als teken van leven.

Ik kom in contact met mijn ware zelf via mijn creatieve vermogen. Hiermee omzeil ik mijn blokkerende denken, die woorden al ingevuld heeft. Ik mag naar het ‘niet weten’ afdalen en via mijn potlood zichtbaar maken wat me bezighoudt. Het papier is als een stille getuige. Daarop verschijnen tekens uit mijn leven. Het kan een weergave zijn van wat me bezig houdt aan angst of verlangen, verdriet of vreugd. Of het is wat het is, het tekenen zelf, de beweging van het potlood over het papier, het vormen van lijnen en hun verbinding waaruit een figuur tevoorschijn komt.

Oke, ik geef toe: er is passie (voor verbeelding) in mij. En als het vuur minder zichtbaar is, kan ik het met een ademteug nieuw leven inblazen.

lees blog: www.taalvanmijnhart.nl/blog