Are you working as a happy bee? I am! I show you my papercutting paperart. In the summer of 2019 three papercuts are shown on an exhibition in the north part of the Netherlands. Together with other bee related art. To rise awareness for the important role bees play in a healthy society.
Ik zit voor mijn tent en droom.
Voor mijn geestesoog zie ik een groep zusters in een kring op het gras zitten. Het avondlicht onttrekt wat verderop ligt aan het oog. Verbonden met elkaar en verbonden met ons verlangen en onze levensvragen richten we de aandacht naar binnen. Zo roepen we het krachtenveld van creatie op. Visioenen krijgen vorm. Beelden komen op en krijgen gestalte. Alles is mogelijk.
Als alles mogelijk is , wat zal er gebeuren als ik deze visionaire gestalten toestemming geef de wereld in te stappen? Welk proces zullen zij in gang gaan zetten?
Ik verlang naar een wereld waarin creatieve vermogens gewaardeerd worden. Ik verlang naar een wereld waarin ik als kunstenaar niet als een dromende sukkel gezien word, een getolereerde zijfiguur. Dat mijn creatieve vermogens als een waardevolle bijdrage aan de maatschappij ervaren mogen worden. Ik verlang naar een wereld waarin we elkaar onvoorwaardelijk steunen en elkaar zo naar een hoger niveau tillen. In verbinding met elkaar gaat het lukken. Laten we elkaar inspireren, dragen en verdragen.
Waar droom jij van? Laat het me weten.
Ik ga er even voor zitten.
De vingers van mijn linkerhand klemmen zich lichtjes om het papier heen. Mijn rechterduim en wijsvinger zijn door de rondingen van de schaar gestoken, zij doen het mechaniek van de schaar bewegen. Knip knip…
Papiersnippers vallen , zich overgevend aan de zwaartekracht, omlaag. Sommige vasthouders hebben een rukje nodig om los te laten. Het papier wat overblijft vormt zich voor mijn geestesoog tot beeld. Een miniatuur, een voorstelling op een oppervlak van 7×7 xm.
Het geheel in ogenschouw nemend besluit ik hier en daar nog een kleine aanpassing te doen, een hoekje rond te knippen, een haakje eraf en een inkeping iets dieper in te knippen. Daarna buig ik de vouwlijn dubbel en zet het miniatuurtje op de hoek van de tafel. Het zonlicht valt er tegenaan en eromheen. Schaduw en beeld.
Stoicijns meebewegend met de groeven
losgereden in de hard geworden sneeuw
passeren twee op hun trappers zwoegende scholieren mij.
Ikstap voetje voor voetje, knersend, in de dikke laag sneeuw.
Terug naar de eenvoud van lopend boodschappen doen,
rugzakje gevuld met brood en melk,
basisvoedsel voor de mannen thuis.
Ik vind dat Emily Dickinson mooie beeldende en mysterieuze gedichten schreef. Ze intrigeren en inspireren. Ze gaan over grote dingen zoals over hoop en wanhoop, verlangen en over een relatie met de Geliefde. Maar ze schreef ook over het kleine, over waarnemingen buiten, over een klaver en een bij. Ze schreef vanuit passie en luchtte haar hart in haar gedichten. Ze leefde teruggetrokken maar ze had ook het verlangen dat haar gedichten gelezen zouden worden. Maar in die tijd was het voor een vrouw niet makkelijk om iets gepubliceerd te krijgen. Ondanks dat bleef ze schrijven. Hoop is het dingen met veren dat neerstrijkt in de ziel.
Ellen Faber www.taalvanmijnhart.nl
Men neme een vel rijstpapier ….Luister, wat zegt mijn hart vandaag? Hoe geef ik dit vorm, en welke tekst verwoordt een boodschap aan mijn zelf ? Met een potlood schrijf en teken ik het totaalplaatje. Ik bedenk waar de tekst/ figuur komt te staan en hoe de lijnen en vormen met elkaar in verbinding staan zodat het 1 geheel, een structuur vormt. Als het papier op een snijmat ligt haal ik met een mesje de tussenvormen weg om deze structuur zichtbaar te krijgen.
