©EllenFaberMapping paradise, een toekomst na corona.
Ik dacht dat ik vastgelopen was in wat als modder aan mijn voeten voelde, natgeregend door tranen van verdriet. Als ik dan uitgenodigd word om met een open blik te kijken en door een venster in de toekomst te blikken zie ik een licht landschap en ik voel me lichtvoetig daarin bewegen.
Ik ontdek dat ik niet vooruit ga en mijn hele zware lijf mee neem maar door mijn hoofd te draaien en vanuit een ander perspectief door mezelf heen kijk als door een venster en daar de lichtheid zie. Dankbaar herken ik: het is nog in mij,al was ik de verbinding even kwijt.
https://taalvanmijnhart.nl/portfolio