grot gevoelens

Samen gingen we op pad. We hadden zin in een boswandeling, mijn zus en ik. We stonden stil op een kruispunt van paden en overlegden welk pad we in zouden gaan. En toen…Stt! kijk een ree. Waar? Daar in het struikgewas tussen de bomen.. Nee dat kan niet waar zijn, het zal wel een hond zijn. En terwijl we elkaar probeerden te overtuigen dat het een hond was, stak het dier over. Een ree! Dit was een interessant begin van een mooie wandeling door het bos. De zon scheen, de bijen zoemden en we ontdekten de toegang tot een kleine groeve. Met de hand boven de ogen keken we omhoog naar de oplichtende rotswand. Daar was een klein gat. Langs een steile helling bereikten we een kleine grot. We liepen er gebukt in, voorzichtig omdraaien en dan op onze hurken gezeten naar buiten kijken. Zon op de rotswand, een opening om naar buiten te kijken, het geluid van de snelweg als contrast op de achtergrond. Wow wat een bijzonder gevoel. Grotgevoelens. Toen we onze gedachten deelden bleken we elk iets anders te ervaren. Zij was enthousiast, ik terughoudend. Wat was dat, wat kwam er op? Mijn eerste grotgevoel was beklemmening, Het (onwennige) idee dat ik opgesloten in de  grond zat. Mag ik er weer uit? Ik verlangde naar het zonlicht op mijn gezicht en ruimte om me heen.

De rol van de grot tijdens Pasen. Op Stille Zaterdag herdenken we dat Jezus in de grot was. Welk proces speelde zich af voordat  de steen van het graf weggerold werd en de opstanding plaats vond op Paas zondag?

Als kunstenaar kan ik met mijn verbeelding ‘kijken’ en voorzichtige rondtasten, gebruikmakend van tekst en tekeningen als beeldende middelen. Van deze verbeelding heb ik een video gemaakt die te zien is op vimeo.

Meer kunst kun je bekijken op de pagina portfolio. Andere wandelmomenten zijn beschreven en telezen als blog.