liefde voor tekenen

Ik voel liefde voor tekenen. Mijn tekentaal is een samenspel tussen mijn gevoel, hoofd en hand. Streep voor streep ontvouwt zich op papier wat me bezig houd. Mijn hand geeft het vorm. Dit verwondert me elke keer weer.

Op de kunstacademie had ik een gruwelijke hekel aan tekenen met houtkool, modeltekenen nog wel. Ik voelde me onthand, kreeg er geen grip op, hoe moet ik dat staafje vasthouden om een trefzekere lijn te zetten of juist een zachte streep, ik had er geen controle over, het gaf geen gelijkmatige lijn, het staafje brak bij teveel kracht of teveel kramp ,het papier werd vies als ik mijn hand eroverheen bewoog om iets bij te werken. Of juist net dat mooie stukje tekening verdween terwijl ik de tekening oppakte om  het mee te nemen terwijl het nog niet goed  gefixeerd was. Kortom frustratie !

Maar nu ontdek ik wat er allemaal mogelijk is met een staafje houtkool.

Op naar Tinallinge (Gr) voor een tekenweek!.

De schemerige ‘museumkamer’ wordt de tekenkamer vanwege de tafel waaraan ik staand kan werken.

Buiten schijnt de zon stralend maar ik wil me inkeren en voelen wat er getekend wil worden. Ik zet het houtskool op papier, ik streel zacht het papier met dit staafje. Vanuit de lijnen komt iets tevoorschijn, ik druk harder, kras en veeg, maak accenten in de tekening, veeg nog iets weg (met mijn vingers) en voeg lijnen toe. Binnenin mij speelt zich ook het één en ander af. Verwonderd kijk ik toe wat onder mijn bewegende handen tevoorschijn komt. Een figuur en een doodskop. Na anderhalf uur tekenen leg ik het houtkool weg, ik laat de tekening liggen voor later en ga lekker op een tuinstoel in de zon zitten. Tijd voor koffie!

Zie meer tekeningen uit Tinallinge op de home page https://www.taalvanmijnhart.nl/home