Tekenen als teken van leven.

Het woord Passie associeer ik allereerst met groots en meeslepend leven. Een term die bolstaat van drijfveren, enthousiasme en het heilige vuur van het bestaan. Het woord Passie, dat voelt angstaanjagend heftig.
Als ik ‘s nachts wakker schrik, is tekenen wat ik het liefst doe. Deze handeling, het visualiseren van gevoelens, brengt me weer in contact met wie ik ben. Ik vertel ermee een kort verhaal aan mezelf. Tekenen als teken van leven.

Ik ervaar de uitnodiging om over mijn passie te vertellen in eerste instantie als een opgave waarvoor ik achteruit deinst. Mijn denken blokkeert en ik geloof even in de onware gedachte dat ik niets te vertellen heb of beter gezegd: het niet kan verwoorden. Er is eerst een ademmoment nodig, ik zoek een veilige haven met rustig vaarwater voordat ik in de boot die ‘passie’ heet, durf te stappen. Als de woelige baren tot rust gekomen zijn krijg ik een roeibootje in het vizier, aangemeerd in een rustige sloot. Passie; niet het grote cruiseschip maar een bootje van een hanteerbaarder formaat.

Ik kom in contact met mezelf via mijn creatieve vermogen. Hiermee omzeil ik mijn blokkerende denken, die het woord ‘passie’ al ingevuld heeft. Ik mag naar het ‘niet weten’ afdalen en via mijn potlood zichtbaar maken wat me bezighoudt. Het papier is als een stille getuige. Daarop verschijnen lijnen en zo is tekenen een teken van leven. Het kan een weergave zijn van wat me bezig houdt aan angst of verlangen, verdriet of vreugd. Of het is wat het is, het tekenen zelf, de beweging van het potlood over het papier, het vormen van lijnen en hun verbinding waaruit een figuur tevoorschijn komt.

Oke, ik geef toe: er is passie in mij. En als het vuur minder zichtbaar is, kan ik het met een ademteug nieuw leven inblazen.

Voor tekeningen zie: www.taalvanmijnhart.nl/portfolio