Artikelen door Ellen Faber

Het mysterie in de grot (pasen)

Transfiguratie heet het. Ik kan het met mijn verstand niet ‘vatten’. Mijn verbeelding zoekt via de lijnen van tekenen en taal een manier om naar het mysterie van Pasen te ‘kijken’. Zo krijgt Pasen een persoonlijke betekenis voor mij. Welk mysterie vond er met Pasen plaats in de grot? Het mysterie van ‘de opstanding’ plaats […]

grot gevoelens

Samen gingen we op pad. We hadden zin in een boswandeling, mijn zus en ik. We stonden stil op een kruispunt van paden en overlegden welk pad we in zouden gaan. En toen…Stt! kijk een ree. Waar? Daar in het struikgewas tussen de bomen.. Nee dat kan niet waar zijn, het zal wel een hond […]

,

Een dagelijks portie geluk

Een dagelijks portie geluk. ’Wat zegt u, ik ben doof’ en hij wijst naar zijn oren. Langzaam staat de man met het jagershoedje  op van zijn bankje en wandelt naar het hek terwijl hij herhaalt dat hij doof is. ‘Wat zit u daar lekker in de zon’. Over het hek heen maken we een praatje […]

,

een kleine woordenwisseling

Woordenwisseling Als ik op de driesprong aan kom, staat daar een, van dik hout zaagt men planken, bankje. Ik neem plaats, open mijn telefoon  en staar  naar het kleine scherm. Maps presenteert meerdere weggetjes maar geen overzicht….welk weggetje leidt zonder een al te grote omweg naar huis? Ik hoor: Hobbel de bobbel, twee fietsers op […]

zij wandelt met haar paarden

Ik loop zigzaggend over een zanderig pad omzoomd door meidoornhagen. Links en rechts is een grasweide en daarachter bos. Mijn blik is omlaag gericht want ja, overal liggen plassen en ik wil niet in de modder uitglijden. Vanuit mijn linkerooghoek zie ik beweging. Er loopt een paard met me mee. Dat voelt bijzonder. De vorige […]

,

Ijsbloemen in mijn bloed

De zon lokt me naar buiten, met zijn stralen wenkt hij me: KOM! Ik geef direct gehoor aan deze uitnodiging. Ik trek mijn jas aan, wikkel de dikke paarse sjaal om mijn nek en trek de wollen pet met bloemen tot over mijn oren naar beneden. Na dagen van grijzigheid stap ik nu het licht […]

,

Bloodlines, een sneeuwtekening.

Bloodlines is het thema wat zich in mijn achterhoofd genesteld heeft als ik naar buiten stap voor verse inspiratie. Buiten is het wit, de lucht een grijswitte deken. Er ligt sneeuw op de heg, en  sneeuw opgehoopt langs de stoeprand. Het wandelpad is sneeuwvrij en blubberig. De paaltjes zijn afgetopt met een bolletje sneeuw, aan […]

Alsof het stroomt

Stapvoets door het gras en dan even stilstand, mijn tenen raken de oeverrand, waar het water net wel of net niet, over de stenen spoelt. Langzaam nader ik de plek, de plek waar ik mezelf te water laat. Mezelf vergetend word ik deel van de stroom. Ik zie de oevers het water omarmen: een bedding […]

,

kracht van de leerkracht

Daar staat ze dan, vers aangesteld, een leerkracht vol goede bedoelingen. Haar hart  liefdevol uitreikend naar de kinderen rondom haar.Zoals een vuurtoren die zijn licht richt en ronddraait.Over een menigte kleurig bewegende kinderlijven, op en neerdeinend als golven in de branding, hun stemgeluid gierend en krijzend als meeuwen. Deze onrust, veroorzaakt door een overvloed aan beweging […]

school-plein-vrees

Verlaten , verloren sta ik midden op het schoolplein omringd door allerlei kinderen, krioelend en schreeuwend.School-plein-vrees. Ik voel me verloren in deze menigte drukdoeners. Ik stap uit het midden naar de zijlijn. Daar bij het hek, tussen het gevlochten ijzerdraad door, zie ik een bloeiende paardebloem.Ik klamp mijn ogen aan haar vast. Haar gele bloem houdt […]