Deze auteur heeft zijn bio nog niet geschreven.
Maar we zijn trots te kunnen melden dat Ellen Faber al 60 heeft bijgedragen.
Snel kleedt zij zich uit, verlangend naar zeegeluk,loopt ze op blote voeten de witschuimende branding tegemoet.Golven rollen over haar voeten, slaan tegen haar buik.Ze geeft zich over aan de omhelsing van de zee. Als aan een geliefde.Zelfs vanaf een afstand zie ik het moment plaatsvinden,het oplichten van haar blijdschap. Met trouwe hondenogen Ik kijk haar na, […]
Ter inspiratie én als herinnering aan liefdevolle toewijding hang ik deze tekening ‘in het zicht’. Het is mijn verbeelding van het verhaal over een vertraagde opdracht en de belofte: ‘Wat er ook gebeurt , wij maken de opdracht af’. Deze door haar aan hem gedane belofte, raakt me. Het is een verhaal van toewijding aan […]
Als een tengere monnik loopt ze voor me uit. Haar korte witte haar en omgeslagen tas steken af tegen het zwart van haar jogging pak. Hoog torenen de groengebladerde bomen aan weerszijden van haar. Aan het einde van de, met roestbruine bladeren bezaaide, laan wandelt ze rechtsaf, ik neem de bocht naar links. Begin deze […]
Mijn hart springt op als een man, op het pad voor me, gaat huppelen. Weet jij nog hoe het voelt? Huppelen? Hoe je loskomt van de grond en dat alles aan je schommelt? Je jas en je tas zwaaien heen en weer, je haren wapperen op en neer om je hoofd. Ik herinner me het, […]
Hij draagt wit haar, een geruit overhemd en een opgebollende plastic vuilniszak. De man met de vuilniszak komt vanwaar ik heenloop. In het voorbijgaan vraag ik hem, voor de grap, of hij afval geraapt heeft. Hij stopt en vertelt me dat er twee helmen in de zak zitten. Helmen? Dat is een bizarre bijvangst van […]
Als een zwarte gestalte staat ze onder de rode beuk, haar rouw als een zware mantel omgeslagen. Glanzend parelt haar verdriet- als zweetdruppels op de huid- een glanzende weerspiegeling van het innerlijk gemoed. Haar rouwmantel opent zich uitnodigend. Treed nader. Ik zie de geborgenheid van een moederschoot; met glad geaaide borsten als kussens en een […]
Gemiste kans Oog in oog met Frida kantelt mijn zelfbeeld. Ik herken iets van haar in mij. In mijn jonge jaren had ik volle donkere wenkbrauwen, ze liepen zelfs lichtelijk door. De maatschappij wees me erop (soms letterlijk met ‘het vingertje’) dat vrouwen geen doorlopende wenkbrauwen en andere gezichtsbeharing horen te hebben. Omdat ik geen […]
Ik kies opnieuw. Keer op keer kreun ik als de rugzak aan mijn schouders trekt. Kies opnieuw! In gedachte haal ik mijn intentie voor deze dag tevoorschijn. Ik zie de tekening voor mijn geestesoog verschijnen. Dankbaar richt ik me, als de naald van een kompas naar het noorden, op de intentie. Deze visueel neerzetten is […]
Geknotte plataan. Mijn afgeknotte takken stompen als gebalde vuisten naar de grijze lucht. Vader, vergeet me niet, laat me hier niet alleen, met mijn klompvoet staan op deze plek, waar vogeltjes over het grastapijt trippelen en poezen zich languit op hun rug rollen met gebogen pootjes. Ik voel me zo kaal en ingeperkt. Maar wacht […]
Negeren of eren? Ik betrap me erop dat ik de pijn aan mijn voet wil negeren. Ik ben net begonnen met wandelen dus mijn voet kan nog niet pijn doen, is de redenering. Een lacherige gedachte komt in mij op: Maar wacht eens even: misschien is dit ‘het steentje’ in mijn schoen. Een reminder van […]
